Η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης και οι
Εκδόσεις Ευρασία σας προσκαλούν την Παρασκευή 09 Μαΐου 2014, ώρα 20.00
μμ - 22.00 μμ, στην εκδήλωση που διοργανώνεται στα πλαίσια της 11ης
Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου
Μένγκελε: αναζητώντας την μνήμη
του εργαστηρίου πειραμάτων του Άουσβιτς
Ομιλητές:
Θανάσης Φωτιάδης, φιλόλογος,
Λέων Ναρ, φιλόλογος, συγγραφέας,
Θανάσης Τριαρίδης, συγγραφέας
Θα ακολουθήσει η κινηματογραφημένη προβολή της θεατρικής παράστασης του υπαρξιακού θρίλερ ΜΕΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και την Μυρτώ Αλικάκη (διάρκεια: 93 λεπτά).
Λίγα λόγια για το έργο
Απόσπασμα από κριτική της Όλγας Σέλα στην Καθημερινή, την 1η/2/2014.
Είναι ένα πολύ σκληρό και πολύ απαιτητικό έργο που ευτύχησε να παρουσιαστεί σε μια λιτή παράσταση, βασισμένη μόνο στις υποκριτικές ικανότητες των δύο ηθοποιών, της Μυρτώς Αλικάκη και του Λάζαρου Γεωργακόπουλου, υπό τις ιδιαίτερες σκηνοθετικές οδηγίες του Κώστα Φιλίππογλου. Πρόκειται για το «Μένγκελε» του λογοτέχνη Θανάση Τριαρίδη, που αντλεί την έμπνευσή του από τον «Άγγελο του Θανάτου» (Tondesenge), τον γιατρό του Άουσβιτς, Γιόζεφ Μένγκελε.
Οι τρεις συντελεστές της παράστασης κατάφεραν να δώσουν κίνηση σ’ ένα έργο που θέλει περίπου ακίνητους τους δύο πρωταγωνιστές (εκτυλίσσεται σ’ ένα ακινητοποιημένο κουπέ τρένου) και να φωτίσουν μια ιστορία που ξετυλίγεται εκεί που υπάρχει διακοπή ρεύματος. Έτσι, αξιοποίησαν τους φακούς των κινητών, έβαλαν βίντεο στους τοίχους του θεάτρου Faust (στην οδό Καλαμιώτου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας) παραπέμποντας στις οπτικοποιημένες φαντασιώσεις των δύο ηρώων και κάλεσαν τους θεατές να παρακολουθήσουν ένα παιχνίδι μνήμης, αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είχαν να καταπιαστούν με κάτι πάρα πολύ δύσκολο και κατάφεραν να θεατροποιήσουν ένα κείμενο που πολύ δύσκολα μπορεί ν’ ανεβεί στη σκηνή. Ο Θ. Τριαρίδης, στο πρόγραμμα της παράστασης, δηλώνει ότι ασχολείται με την προσωπικότητα και τον ψυχισμό του Μένγκελε, του «κακού της Ιστορίας» εδώ και 20 χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Η πρώτη μου προσπάθεια ήταν ένα μυθιστόρημα (γραμμένο κάπου στα χρόνια 1991-1994) με πρωταγωνιστή έναν άνδρα που είχε γεννηθεί μέσα στο Εργαστήριο Πειραμάτων του Μένγκελε. (...) Το “έργο” (σ.σ. και ο ίδιος ο συγγραφέας βάζει σε εισαγωγικά τη λέξη έργο) “Μένγκελε - Ονειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι” γράφτηκε σε 4 εβδομάδες. Ωστόσο μπορώ να ισχυριστώ πως γραφόταν για 20 χρόνια». Και απαντά ο ίδιος στην υποθετική ερώτηση γι’ αυτή τη μυθοπλαστική εμμονή: «Γιατί να γυρεύει κανείς εξακολουθητικά μέσα στον χρόνο μια αφήγηση με κέντρο της το μεγαλύτερο κακό της Ιστορίας; Η απάντηση μοιάζει αυτονόητη: γιατί με ερεθίζουν τα ακρότατα όρια που κουβαλάει η ιστορία του».
Ποια είναι η ιστορία; Μέσα στο βαγόνι ενός τρένου συναντιούνται ένας άντρας (Λάζαρος Γεωργακόπουλος) και μία γυναίκα (Μυρτώ Αλικάκη). Πρόκειται για ένα ηλεκτροκίνητο τρένο, που μια διακοπή ρεύματος το ακινητοποιεί. Η γυναίκα είναι κλειστοφοβική, φοβάται τον εγκλωβισμό και το σκοτάδι. Ο άντρας προσπαθεί να την ηρεμήσει και την καλεί να παίξουν ένα παιχνίδι «Αν είμαι ο..., είσαι...». Ετσι ο άντρας ενσαρκώνει (τυχαία;) τον Γιόζεφ Μένγκελε και η γυναίκα ένα από τα δίδυμα με τα οποία έκανε τα φρικτά του πειράματα ο «γιατρός» των ναζί, την Εσθήρ. Ενα έργο που έχει αφορμή ένα από τα πιο μαύρα πρόσωπα της Ιστορίας και πηγαίνει σε σκοτεινούς δρόμους της ψυχής.
Μένγκελε: αναζητώντας την μνήμη του εργαστηρίου πειραμάτων του Άουσβιτς
Ομιλητές:
Θανάσης Φωτιάδης, φιλόλογος,
Λέων Ναρ, φιλόλογος, συγγραφέας,
Θανάσης Τριαρίδης, συγγραφέας
Θα ακολουθήσει η κινηματογραφημένη προβολή της θεατρικής παράστασης του υπαρξιακού θρίλερ ΜΕΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και την Μυρτώ Αλικάκη (διάρκεια: 93 λεπτά).
Λίγα λόγια για το έργο
Απόσπασμα από κριτική της Όλγας Σέλα στην Καθημερινή, την 1η/2/2014.
Είναι ένα πολύ σκληρό και πολύ απαιτητικό έργο που ευτύχησε να παρουσιαστεί σε μια λιτή παράσταση, βασισμένη μόνο στις υποκριτικές ικανότητες των δύο ηθοποιών, της Μυρτώς Αλικάκη και του Λάζαρου Γεωργακόπουλου, υπό τις ιδιαίτερες σκηνοθετικές οδηγίες του Κώστα Φιλίππογλου. Πρόκειται για το «Μένγκελε» του λογοτέχνη Θανάση Τριαρίδη, που αντλεί την έμπνευσή του από τον «Άγγελο του Θανάτου» (Tondesenge), τον γιατρό του Άουσβιτς, Γιόζεφ Μένγκελε.
Οι τρεις συντελεστές της παράστασης κατάφεραν να δώσουν κίνηση σ’ ένα έργο που θέλει περίπου ακίνητους τους δύο πρωταγωνιστές (εκτυλίσσεται σ’ ένα ακινητοποιημένο κουπέ τρένου) και να φωτίσουν μια ιστορία που ξετυλίγεται εκεί που υπάρχει διακοπή ρεύματος. Έτσι, αξιοποίησαν τους φακούς των κινητών, έβαλαν βίντεο στους τοίχους του θεάτρου Faust (στην οδό Καλαμιώτου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας) παραπέμποντας στις οπτικοποιημένες φαντασιώσεις των δύο ηρώων και κάλεσαν τους θεατές να παρακολουθήσουν ένα παιχνίδι μνήμης, αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είχαν να καταπιαστούν με κάτι πάρα πολύ δύσκολο και κατάφεραν να θεατροποιήσουν ένα κείμενο που πολύ δύσκολα μπορεί ν’ ανεβεί στη σκηνή. Ο Θ. Τριαρίδης, στο πρόγραμμα της παράστασης, δηλώνει ότι ασχολείται με την προσωπικότητα και τον ψυχισμό του Μένγκελε, του «κακού της Ιστορίας» εδώ και 20 χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Η πρώτη μου προσπάθεια ήταν ένα μυθιστόρημα (γραμμένο κάπου στα χρόνια 1991-1994) με πρωταγωνιστή έναν άνδρα που είχε γεννηθεί μέσα στο Εργαστήριο Πειραμάτων του Μένγκελε. (...) Το “έργο” (σ.σ. και ο ίδιος ο συγγραφέας βάζει σε εισαγωγικά τη λέξη έργο) “Μένγκελε - Ονειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι” γράφτηκε σε 4 εβδομάδες. Ωστόσο μπορώ να ισχυριστώ πως γραφόταν για 20 χρόνια». Και απαντά ο ίδιος στην υποθετική ερώτηση γι’ αυτή τη μυθοπλαστική εμμονή: «Γιατί να γυρεύει κανείς εξακολουθητικά μέσα στον χρόνο μια αφήγηση με κέντρο της το μεγαλύτερο κακό της Ιστορίας; Η απάντηση μοιάζει αυτονόητη: γιατί με ερεθίζουν τα ακρότατα όρια που κουβαλάει η ιστορία του».
Ποια είναι η ιστορία; Μέσα στο βαγόνι ενός τρένου συναντιούνται ένας άντρας (Λάζαρος Γεωργακόπουλος) και μία γυναίκα (Μυρτώ Αλικάκη). Πρόκειται για ένα ηλεκτροκίνητο τρένο, που μια διακοπή ρεύματος το ακινητοποιεί. Η γυναίκα είναι κλειστοφοβική, φοβάται τον εγκλωβισμό και το σκοτάδι. Ο άντρας προσπαθεί να την ηρεμήσει και την καλεί να παίξουν ένα παιχνίδι «Αν είμαι ο..., είσαι...». Ετσι ο άντρας ενσαρκώνει (τυχαία;) τον Γιόζεφ Μένγκελε και η γυναίκα ένα από τα δίδυμα με τα οποία έκανε τα φρικτά του πειράματα ο «γιατρός» των ναζί, την Εσθήρ. Ενα έργο που έχει αφορμή ένα από τα πιο μαύρα πρόσωπα της Ιστορίας και πηγαίνει σε σκοτεινούς δρόμους της ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου